Έστω κύκλος (c) και ένα περιττό πλήθος (k) ευθειών σε γενική θέση. Αριθμήστε τις ευθείες με 1, 2, ... , k (k περιττό).
Αρχίστε από αυθαίρετο σημείο G του κύκλου και κατασκευάστε πολυγωνική γραμμή με 2k κορυφές επί του κύκλου:
G --->1' --->2'--->3'---> .... --->k'--->1''--->2''---> ... --->k''=G.
Όπου (1') είναι το άλλο σημείο τομής του c με την παράλληλο από το G προς την ευθεία (1). Κατόπιν (2') είναι το άλλο σημείο τομής του c με την παράλληλο από το (1') προς την ευθεία (2), (3') είναι το άλλο σημείο τομής του c με την παράλληλο από το (2') προς την ευθεία (3) κτλ.
Ισχύει ότι παίρνοντας δύο φορές τις παράλληλες επιστρέφετε πίσω στο αρχικό σημείο G.
Η απόδειξη είναι πολύ απλή. Κάθε σημείο (π.χ. το 1') συνδέεται με το προηγούμενο (π.χ. το G') με μιά ανάκλαση ως προς άξονα που διέρχεται από το κέντρο O του κύκλου και είναι ορθογώνιος στην αντίστοιχο παράλληλο (π.χ. την 1). Έτσι τα διάφορα σημεία της πολυγωνικής γραμμής είναι διαδοχικές εικόνες των ανακλάσεων αυτών : r1, r2, ..., rk, γιά τις πρώτες k κορυφές:
1' = r1(G'), 2' = r2(1'), ..., k' = rk((k-1)') , δηλ. k' = f(G'), όπου f = r1*...*rk είναι η σύνθεση ενός περιττού αριθμού ανακλάσεων των οποίων οι άξονες περνούν από το Ο. Όμως μιά τέτοια σύνθεση είναι πάντοτε μιά ανάκλαση και κατά συνέπεια f(f(G')) = G'. Η διαδικασία παραγωγής του σημείου f(f(G')) παράγει τις 2k κορυφές της πολυγωνικής γραμμής.
Δείτε κάτι ανάλογο που ισχύει γιά ελλείψεις στο αρχείο: Πολυγωνικές γραμμές σε κωνική .
H ίδια διαδικασία στην περίπτωση που το k είναι άρτιος παράγει ένα μή κλειστό πολύγωνο. Η διαφορά έγκειται στο ότι η αντίστοιχη f = r1*...*rk, ως σύνθεση αρτίου πλήθους ανακλάσεων, στην περίπτωση αυτή είναι μία στροφή.
To γεγονός αυτό αντανακλάται στα τόξα που ορίζονται διαδοχικά ξεκινώντας από το G. Στο προηγούμενο παράδειγμα τα τόξα G4', 4'4'', ...κτλ. είναι ίσα μεταξύ τους. Συνεχίζοντας επ' άπειρον το πολύγωνο ή θα κλείνει μετά από πεπερασμένα βήματα ορίζοντας με τις κορυφές του {G, 4', 4'', ...} ένα κανονικό πολύγωνο ή τα σημεία αυτά θα δημιουργήσουν ένα πυκνό υποσύνολο του κύκλου. Αυτό εξαρτάται από τις γωνίες {ω12, ω34} που καθορίζουν την επίκεντρο γωνία(G4'4'') = 2(π-ω12)+2(πω34) = 4π-(ω12+ω34).
Συνεπώς γιά να ορίζεται κανονικό πολύγωνο θα πρέπει το άθροισμα (ω12+ω34) να είναι ρητό πολλαπλάσιο του π.
Σημείωσε ότι στον τύπο δεν εμφανίζονται οι άλλες γωνίες όπως η ω23. Αλλάζοντας αυτήν την γωνία (κρατώντας όμως σταθερές τις ω12, ω34) ευρίσκουμε τα ίδια σημεία {G, 4', 4'', ...}.
Γενικώτερα γιά οποιοδήποτε άρτιο k το αν το αντίστοιχο πολύγωνο {G, k', k'', ...} θα είναι κανονικό εξαρτάται από το αν η γωνία Ω = (ω12 + ω34 + ... ωk-1,k) είναι ρητό πολλαπλάσιο του π.