Να βρεθεί πολύγωνο p=B1...BN του οποίου οι πλευρές να διέρχονται από ορισμένα δοθέντα σημεία Α1, ..., ΑΝ (στο επόμενο σχήμα τα σημεία αυτά είναι κορυφές ενός τριγώνου) και να διαιρούνται από αυτά σε λόγους αντίστοιχα {k1, k2, ..., kN}.
H βασική ιδέα είναι να θεωρήσουμε τις ομοιθεσίες {Η1(Α1, k1), H2(A2, k2), ...} με κέντρα τα δοθέντα σημεία και λόγους τους δοθέντες. Γνωρίζουμε ότι, εν γένει, η σύνθεση Η = ΗΝ...Η1 αυτών των ομοιοθεσιών είναι πάλι ομοιοθεσία (δες Homothety.html ). Έτσι αν υπάρχει πολύγωνο p=B1...BN που λύνει το πρόβλημα θα πρέπει οι κορυφές του να προκύπτουν από την Β1 εφαρμόζοντας διαδοχικά τις ομοιοθεσίες {Η1, Η2, ...}. Δηλαδή θα είναι Β2=Η1(Β1), Β3=Η2(Β2), ...κτλ.. Τέλος γιά να κλείνει το πολύγωνο θα πρέπει ΗΝ(ΒΝ) = Β1 και συνολικά Η(Β1) = ΗΝ(ΗΝ-1(...Η1(Β1)...))) = Β1. Με άλλα λόγια το Β1 θα πρέπει να είναι σταθερό σημείο της ομοιοθεσίας Η, άρα να συμπίπτει με το κέντρο της. Γιά όλες τις άλλες θέσεις του B1 το προκύπτον πολύγωνο θα είναι μή-κλειστό.
Ειδικές περιπτώσεις εμφανίζονται όταν το γινόμενο των ομοιοθεσιών είναι η ταυτοτική απεικόνιση ή μία γνήσια μεταφορά. Κριτήριο γιά αυτό είναι το γινόμενο των λόγων ομοιοθεσίας k=k1*...*kN, το οποίο θα πρέπει να είναι k=1. Υπάρχουν δύο δυνατότητες: [1] k=1 και η σύνθεση των ομοιοθεσιών είναι μιά γνήσια μεταφορά κατά μη-μηδενικό διάνυσμα v. Τότε το πρόβλημα δεν έχει καμία λύση. [2] k=1 και η σύνθεση των ομοιοθεσιών Η είναι η ταυτοτική απεικόνιση. Τότε κάθε σημειο Ρ του επιπέδου είναι σταθερό σημείο της Η και το πρόβλημα έχει άπειρες λύσεις.
[1] Περίπτωση κατά την οποία k1k2k3 = 1. Η σύνθεση των τριών ομοιοθεσιών είναι γνήσια μεταφορά και το πρόβλημα δεν έχει καμία λύση. Το αποτέλεσμα Β4 = Η(Β1) είναι πάντα Β4 = Β1 + v και το πολύγωνο είναι πάντοτε ανοικτό.
[2] Περίπτωση κατά την οποία k1k2k3k4 = 1. Εδώ τα {Α1,A2, A3,Α4} είναι κορυφές παραλληλογράμμου και oι ομοιοθεσίες είναι συμμετριες ως προς τα Αi, δηλαδή όλα τα ki = -1. Η σύνθεση των τεσσάρων ομοιοθεσιών είναι γνήσια μεταφορά και το πρόβλημα ορίζει ένα κλειστό τετράπλευρο B1B2B3B4 που έχει ώς μέσα των πλευρών του τα {Ai} γιά κάθε σημείο B1 του επιπέδου. Γιά αναλυτικώτερη συζήτηση αυτής της περίπτωσης δες το Πρόβλημα του Carnot .