Δείτε το Υπερβολή γιά τον ορισμό της υπερβολής και την εξίσωσή της ως προς τους κύριους άξονές της:
Όπου c² = a²+b², c = |FF*|/2 είναι το ήμισυ της εστιακής απόστασης και e = c/a, είναι η εκκεντρότητα της υπερβολής (e > 1). Η γωνία της ασυμπτώτου με τον x-άξονα δίδεται από την:
Αναφέροντας την καμπύλη σε συντεταγμένες (u, v) ως προς τις δύο ασυμπτώτους και υπολογίζοντας τις σχέσεις τους με τις καρτεσιανές βρίσκουμε ότι αυτές περιγράφονται με τις εξισώσεις:
Το σχήμα δείχνει επίσης την αντίστροφη διαδικασία. Πώς να προσδιορισθούν οι άξονες της υπερβολής από την εξίσωση uv=c²/4, ως προς τις ασυμπτωτικές της: Όρισε τον κύκλο (Ο,c) και προσδιόρισε τα ABCD, F, F* και E. Αυτή η διαδικασία του προσδιορισμού της υπερβολής από δύο τεμνόμενες ευθείες (που παίζουν τον ρόλο των ασυμπτώτων) και τον θετικό αριθμό c² υλοποιείται σε ένα δυναμικό σχήμα του EucliDraw στο αρχείο Υπερβολής εξίσωση ως προς ασυμπτωτικές .
Γιά κάθε σημείο P της υπερβολής φέρε παράλληλο προς τον ελάσσονα άξονα, τέμνοντα τις ασυμπτώτους στα {I,J}. Τότε
PI*PJ = b2.
Η ισότητα αυτή προκύπτει από την επόμενη βασική σχέση (μέσω κανόνα ημιτόνου):
Παρατήρηση Αυτή η σχέση γενικεύεται ως εξής. Θεώρησε μιά τυχαία ευθεία διά του P τέμνουσα τις ασυμπτώτους στα σημεία {I',J'} τότε
Συνεπώς, όταν η τέμνουσα I'J' κινήται παράλληλα προς εαυτήν το γινόμενο PI'*PJ' παραμένει σταθερό. Άρα όταν το P έλθει στην θέση του P' η σταθερότητα της τιμής αυτής συνεπάγεται PI'=P'J'.