Η συμμετρία ως προς σημείο Ρ είναι ο μετασχηματισμός του επιπέδου ο οποίος στο τυχόν σημείο Χ του επιπέδου αντιστοιχεί το Χ' έτσι ωστε το ευθύγραμμο τμήμα ΧΧ' να έχει το Ρ ως μέσον. Το Ρ λέγεται κέντρο της συμμετρίας.
Ο απλούστατος αυτός μετασχηματισμός έχει μεταξύ άλλων τις ιδιότητες:
[1] είναι μιά στροφή κατά 180 μοίρες περί το Ρ,
[2] παριστάνεται ως σύνθεση δύο ανακλάσεων ως προς δύο ευθείες {ε1, ε2} κάθετες μεταξύ τους που τέμνονται στο Ρ.
[3] Στην παράσταση αυτή του μετασχηματισμού δεν παίζει ρόλο ο προσανατολισμός των ευθειών, δηλαδή και δύο άλλες ευθείες {η1,η2} διερχόμενες διά του Ρ και κάθετες μεταξύ τους δίνουν ως σύνθεση των αντιστοίχων ανακλάσεων την ίδια συμμετρία.
Η σύνθεση δύο συμμετριών ως προς δύο σημεία Ρ και Ρ' είναι η μεταφορά κατά το διπλάσιο του διανύσματος ΡΡ'.
Η απόδειξη προκύπτει αμέσως από την ιδιότητα 1.3, σύμφωνα με την οποία στην παράσταση της συμμετρίας ως προς Ρ με δύο ανακλάσεις, μπορούμε να πάρουμε τα κάτοπτρα με οποιοδήποτε προσανατολισμό αρκεί να είναι κάθετα μεταξύ τους. Έτσι στην παράσταση των δύο συμμετριών παίρνουμε ως ένα από τα κάτοπτρα την ευθεία ε που ορίζουν τα δύο σημεία. Την πρώτη παριστάνουμε ως σύνθεση δύο ανακλάσεων RR1 ως προς τις ευθείες {ε1, ε} και την δεύτερη ως σύνθεση δύο ανακλάσεων R2R ως προς τις ευθείες {ε, ε2}.
Στην σύνθεση των δύο συμμετριών μέσω ανακλάσεων F = (R2R)(RR1) = R2(RR)R1 = R2R1 ο μεσαίος όρος απαλείφεται διότι η RR είναι ο ταυτοτικός μετασχηματισμός. Επίσης η F είναι σύνθεση δύο ανακλάσεων ως προς παράλληλες ευθείες {ε1, ε2} και ο ισχυρισμός προκύπτει αμέσως (ΧΧ' είναι παράλληλο και διπλάσιο του ΡΡ').
Μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα και γιά το αποτέλεσμα περισσοτέρων συμμετριών ως προς ακολουθία σημείων A1, ..., AN. Μάλιστα το αποτέλεσμα εξαρτάται από το αν ο Ν είναι άρτιος ή περιττός.
[1] Αν το Ν είναι άρτιος, τότε η σύνθεση F = AN*...*A1 των συμμετριών είναι μιά μεταφορά.
[2] Αν το Ν είναι περιττός, τότε η σύνθεση αυτή είναι μιά συμμετρία ως προς σημείο Β.
Εδώ χρησιμοποιώ το ίδιο γράμμα γιά την συμμετρία και το κέντρο της. Το * δηλώνει την σύνθεση απεικονίσεων.
H απόδειξη στηρίζεται στο προηγούμενο συμπέρασμα γιά δύο συμμετρίες. Την σύνθεση ΑΝ*...*Α1 γράφουμε ως
(...)*(Α4*Α3)*(Α2*Α1) ζευγών συμμετριών. Κάθε τέτοιο ζεύγος είναι μιά μεταφορά, η δε σύνθεση μεταφορών είναι πάλι μεταφορά. Αυτό αποδεικνύει την [1]. Στην περίπτωση [2] στην προηγούμενη ανάλυση σε ζεύγη περισσεύει ο τελευταίος όρος ΑΝ ένώ όλοι οι προηγούμενοι συντίθενται σε μιά μεταφορά.
Άρα η [2] ανάγεται στην ιδιότητα της συμμετρίας:
[3] Η σύνθεση μεταφοράς και συμμετρίας ή συμμετρίας και μεταφοράς είναι συμμετρία.
H απόδειξη είναι πάλι τετριμμένη και στηρίζεται στην ανάλυση της συμμετρίας σε σύνθεση κατοπτρισμών, όπως στην προηγούμενη παράγραφο.
Στα παραπάνω σχήματα σημειώνεται η διαφορά που προκύπτει από την διάταξη των όρων. SP συμβολίζει την συμμετρία ως προς Ρ και Τv την μεταφορά κατά το διάνυσμα v. Η σύνθεση μεταφοράς και συμμετρίας είναι συμμετρία. Η διάταξη παίζει ρόλο στην θέση του Q ως προς το Ρ.
Οι ιδιότητες των συμμετριών και της σύνθεσής τους παίζουν αποφασιστηκό ρόλο στην λύση του προβλήματος του Carnot (δες Πρόβλημα του Carnot ) που ζητά την κατασκευή ενός πολυγώνου όταν δίδονται τα μέσα των πλευρών του.